Kruispunt Magazine
februari
2014 jaargang 3, nummer 6
Column Geloofsopvoeding Vertel je kinderen over wat Ik heb gedaan! Bij deze urgente oproep van God, word ik altijd een beetje onrustig. In gedachten zie ik voor me hoe dit in joodse gezinnen moet gaan: gezagvolle vaders vertellen tijdens maaltijden plechtig en meeslepend over God. En de kinderen? Die hangen natuurlijk aan hun lippen. Dat wil ik ook wel. Maar hoe? Misschien lag het aan ons gezag, maar in de peuterjaren van onze tweeling bakten we weinig van geloofsopvoeding. Nog voordat we tijdens het eten meeslepend uit de o-zo-vrolijke peuterbijbel konden voorlezen, viel er een bord gepureerde spinazie op de grond. Sloeg een jongetje met zijn lepel op het hoofd van een ander jongetje. Wilde een kind de tomatensoep alleen eten als-ie het selluf mocht doen. Zette er eentje het op een krijsen, en hield-ie niet meer op. Manlief en ik wisselden betekenisvolle blikken uit: deze kinderen moeten naar bed. En wel nu. Na het verschonen van luiers (Nee, dat wil ik niet.), het aantrekken van pyjama’s (Nee, dat wil ik niet!) en het dichtritsen van slaapzakjes (Nee, dat wil ik niet!!!) nog samen bidden? Had je gedacht. We zongen in sneltreinvaart Ik ga slapen, ik ben moe. Licht uit. Deur dicht. Het leuke aan kinderen is, dat je je niet kunt voorstellen hoe een volgende fase eruitziet. Verbaasd was ik toen mijn kleuters plots zelf hun bordjes leegaten. De maaltijden werden weer dragelijk. Ik rook mijn kans om het Bijbelverhaal te herintroduceren. Maar niet te ambitieus: we lazen in het weekend, wanneer er geen haast was. De nieuwe kinderbijbel ging open. Ik begon te lezen en warempel… ze hingen écht aan mijn lippen. Pasgeleden, op een drukke donderdagavond, liep mijn zoontje tijdens het eten naar de boekenkast. Hij pakte de kinderbijbel; of ik een verhaal wilde voorlezen. Even twijfelde ik. Het was allang tijd om richting de slaapkamertjes te gaan. Maar ik wist: hierop kan ik geen nee zeggen. Dus sinds kort lezen en bidden we elke avond. Zijn we helemaal in the mood, dan doen we ook nog een liedje, mét gitaar. En echt: dit zijn leuke momenten. Dus ouders van peuters: houd moed! Elleke van den Burg P.S. En nee, ouders van tieners, ik wil niet weten hoe de avondrituelen er over pakweg tien jaar uitzien…
2
Inhoudsopgave Interview Gerko Boender pagina 4-7 Portretten pagina 8-9 Fotoverslag KinderFeest pagina 10-11 Bestuur pagina 12-13 Oost meets West pagina 14-15 Muziekcommissie Kruispunt pagina 16-17 Blik op de buurt pagina 18 Films, boeken en muziek pagina 19-21 YOLT - You Only Live Twice pagina 22-23 The Next Generation pagina 24-25 Kinderpagina pagina 26-27 Gedicht pagina 28
Applaus Door Annemarie van der Spoel en Mirthe van den Hee De nieuwe rubriek ‘Applaus’ heeft het doel om een bepaalde groep mensen in de kerk een hart onder de riem te steken. Dit doen we door anderen uit de gemeente iets positiefs (uiteraard) over de desbetreffende groep te laten zeggen. Het is tijd om meer mensen te belonen voor hun (on)zichtbare werk in onze gemeente. Deze keer zetten we de mensen van de techniek (inclusief beameraars) in het zonnetje! Tom, 22 “Je ziet dat ze tijdens de dienst erg hun best doen om alles goed te doen. Tof dat ze bereid zijn om dit te doen in de gemeente.” Nellie, 59 “Ze zijn goed ingespeeld op wat er tijdens een dienst kan gebeuren. Ze hebben dus vaak alles goed in de gaten. Ik denk dat het een goed en gezellig team is.” Marco, 17 “Goed wat ze doen. Ze zijn altijd op tijd!” Anneke, 34 “Ik vind het heel knap dat ze met al die apparatuur kunnen omgaan. Dat kan ik niet hoor! Ze zetten zich altijd voor de volle honderd procent in, terwijl ze ook nog elke keer op tijd aanwezig moeten zijn. Ik ben heel blij met ze. Zonder hen is er geen dienst.”
Rogier, 39 “Techniek is vaak perfect verzorgd. De toewijding waardeer ik, want het is veel werk en ze moeten vaak veel eerder aanwezig zijn.” Lidy, 25 “Over het algemeen heb ik alleen maar lof voor hen. Knap om te zien hoe ze met alle apparatuur te werken gaan en alle liedjes projecteren.” Pieter, 43 “Hun inzet en toewijding is geweldig. Een trouw team en altijd goed aanwezig.” Piet, 58 “Hun werk lijkt zo normaal voor ons, maar het is uren werk. Anderen stromen de kerk binnen en gaan zitten, maar zij zijn dan al uren druk bezig. Voor, tijdens en na de dienst. Ik zou er zelf niet achter willen zitten! Het is van aardig hoog niveau en dat ook nog eens vrijwillig!” Doreth, 22 “Ik ben dankbaar voor hun werk, ze zorgen er voor dat wij een goede dienst ervaren. Zonder hen zouden we niet zo kunnen genieten.” Joost, 48 “Voor ons is het de normaalste zaak van de wereld, vooral als het goed gaat. Wanneer het een keertje fout gaat, is hun werk tijdens de dienst gelijk erg zichtbaar. Knap hoe ze daarmee omgaan en dat het uiteindelijk weer goed loopt.”
Bedankt allemaal! West: - Dick Boeijen - Bert Boonstra - Pieter Bout - Wessel Eijkman - Johan Heijink - Jaap Wiggelinkhuizen - Heerko Zuur - Jaap Zwaan
Oost: - Sietse Ekema - Jorrit de Graaf - Eric Jansen - William Karssen - Philip Nijkamp - Bart Stellaard - Quinten Veenstra - Arjen Wisse
Nuchtere Gerko Boender met Rescuenet naar rampgebied Filipijnen Een held? Nee, dat is Gerko Boender niet. De 32-jarige Nijkerker praat rustig en nuchter over zijn belevenissen, alsof het hem nauwelijks iets heeft gedaan. Maar inmiddels heeft hij al heel wat ellende in de wereld gezien: enorme verwoestingen van gebouwen en natuur, en radeloosheid, woede en verdriet onder mensen. Als lid van Rescuenet – een professionele, vrijwillige noodhulporganisatie – is hij de afgelopen jaren uitgezonden geweest naar grote wereldrampen om eerste hulp te bieden, het meest recent eind vorig jaar naar de overstroming op de Filipijnen. Een verschrikkelijke catastrofe, waar velen van ons misschien geld voor hebben gedoneerd, maar die wellicht ook alweer uit onze herinnering is verdwenen.
Door Jannes Bijlsma Gerko Boender (in het midden) op de Filipijnen.
INTERVIEW
Gerko Boender
Rustig zittend op zijn hoekbank in zijn huis in Nijkerk, zijn de Filipijnen fysiek misschien ver weg. Maar in gedachten keert Gerko geregeld nog eens terug naar dat land in Oost-Azië. Het bestaat uit 7107 eilanden en is in zijn geheel omgeven door water. Overstromingen zijn daar vrijwel aan de orde van de dag, maar afgelopen november gaat het daar verschrikkelijk mis: de allesverwoestende superstorm Haiyan trekt over het land. Duizenden doden, miljoenen daklozen, kinderen die door één klap wees zijn geworden, ziektes die uitbreken; de ellende is niet te overzien. Te meer ook omdat het rampgebied nauwelijks te bereiken is en de hulpverlening traag op gang komt. Gerko is met Rescuenet naar de Filipijnen gevlogen. Al snel merkte hij dat de problemen in het land immens waren, maar dat God ook Zijn werk deed. “We zaten in de hoofdstad en wilden uiteraard naar het rampgebied. We hadden een ‘voorloper’ van Rescuenet uit Singapore die voor ons de weg baande. Hij beweerde: ‘Ik weet zeker dat wij het
rampgebied in komen!’ Hij probeerde van alles, maar het lukte helemaal niet. Het stressniveau was heel hoog. Toen besloot hij om zich even terug te trekken en bij een soort van Starbucks koffie te gaan drinken. Daar treft hij ‘toevallig’ een Filipijnse pastor, die hij vijftien jaar eerder ontmoette bij een Navigatorscursus in Amerika. “Die kende weer een piloot bij de luchtmacht en niet veel later zaten wij met vijf mensen tussen de hulpgoederen in het vliegtuig onderweg naar het rampgebied. Heel bijzonder om mee te maken hoe God deuren opent op een manier zoals je dat niet verwacht.”
‘Hele dorpen waren weggevaagd’ Gelukkig kon Gerko’s team veilig met het vliegtuig in het rampgebied landen. Maar klaar om de lokale bevolking te gaan helpen was men nog niet. Nog maar de helft van het team was aangekomen en contact leggen met de rest ging niet. “De infrastructuur van het land was
verdwenen. Even bellen was onmogelijk. We wisten dus ook niet of zij nog onze kant op konden komen met een ander vliegtuig. We konden geen kant op, want buiten het vliegveld was het nog onveilig. We hadden geen transport, geen water, niks. Overdag was het gloeiend heet en ‘s avonds regende het keihard.” De moed zakte de groep in de schoenen en ze overwogen zich zelfs terug te trekken. “Toen kwamen we in contact met de burgemeester van het gebied, die ons met van alles hielp. Uiteindelijk kwam ’s avonds laat de rest van ons team ook aan. We konden aan de slag.” Die nacht kwam Gerko aan in de regio Tanauan, de door de overstroming zwaarst getroffen regio. Daar treft de Kruispunter een ‘waar oorlogsbeeld’ aan. “Hele dorpen waren weggevaagd, echt waar. Het was verschrikkelijk. Er waren plunderingen geweest vanwege de slechte voedselvoorzieningen, waardoor we militaire beveiliging moesten hebben. De bevolking had het heel slecht.” Gerko richtte samen met zijn team een kliniek in, die werd gehuisvest in het stadhuis. “Daar zat geen dak op, want dat was er af gewaaid. Samen met de lokale
5
bevolking hebben we het met een zeil dichtgemaakt.” Gerko is in eerste instantie verantwoordelijk voor de, zoals hij het noemt, ‘logistieke uitdagingen’. “Ik moest materialen bij elkaar zoeken, vooral medische zaken voor de kliniek. Daarvan was namelijk altijd een tekort. Dus ik sloeg aan het sjaggeren, bietsen, schooien, noem het zoals je het noemen wilt. Daar ben ik goed in”, zegt Gerko met een glimlach. Het bleef voor Gerko niet bij het regelen van ‘medische zaken’. Zijn team werd ook gevraagd om lichamen te bergen. Hij verzaakte niet en wist het werk uiteindelijk nuchter te benaderen. “Op een bepaald moment zag men een lichaam
in de rivier drijven. Dat werd een attractie voor de pers die inmiddels was gearriveerd. We werden gevraagd het te bergen, maar we wisten niet hoe we het moesten aanpakken. Toen dat eenmaal was gelukt, werd ons gevraagd om nog meer lichamen te bergen. Dat hebben we gedaan. In het begin vond ik het heel eng. Ik pakte een hand en de rillingen gingen over m’n lijf. Ik heb ook vijf kinderen in lijkzakken gestopt en geborgen, onder andere van de leeftijd van mijn eigen kinderen Stan en Luuk. Die zijn vijf en drie. Op zo’n moment denk je: ‘Hier klopt geen zak van’. We hebben het werk met veel waardigheid proberen te doen. Er zijn ziektes mee voorkomen, dus het was natuurlijk heel nuttig.” Gerko zag in de drie weken dat
hij op de Filipijnen zat elke dag verbeteringen. “De medische zaken kwamen steeds sneller binnen, de elektriciteit was beter beschikbaar voor bijvoorbeeld het opladen van portofoons en mobiele telefoons. Uiteindelijk hebben we het werk aan een Duits team kunnen overgeven.” De Nijkerker kwam met Rescuenet in aanraking via mensen van Jeugd met een Opdracht. Hier volgde hij eerst een half jaar fulltime een discipelschapstraining en later negen maanden lang de School voor Bijbelse Studies. “Er kwam een opleiding van Rescuenet in Europa en ik zag mezelf niet echt als een zendeling, dus meldde ik me daar aan. De organisatie laat zich
inspireren door het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Om Gods liefde en zijn hart te laten zien door het bieden van hulp. En dat heb ik gemerkt in de gebieden waar ik ben geweest. Veel mensen hadden zoiets van: ‘Jullie hebben iets moois, wat wij niet hebben’. En als ze er naar vragen, probeer je er iets over te vertellen. ” Sinds Gerko zich als vrijwilliger aansloot bij Rescuenet, is hij drie keer uitgezonden geweest. “Ik had de cursus nog nauwelijks doorlopen of er was een aardbeving op Sumatra. Dat werd meteen mijn eerste ‘deployment’, zoals ze het in het Engels zeggen. Vertaal het maar met het woord ‘missie’.” Gerko was er in totaal twee weken. “Naar verhouding was deze missie niet zo heel zwaar. Er was daar behoefte aan om de schade in de buitengebieden in kaart te brengen. In een 4x4 gingen wij de bergen in en inventariseerde in kleine dorpjes en stadjes wat er precies nodig was. Verder hebben we licht medisch en kinderwerk gedaan. Uiteindelijk duurde de missie ongeveer twee weken.” De ‘deployment’ na de verschrikkelijke aardbeving in Haïti, een paar maanden later, was heel wat zwaardere kost. Gerko kwam daar 3,5 dag nadat de aardschokken daar verwoestende schade aanrichtte. “Dat was echt ongelooflijk. Werkelijk alles lag in puin. Er waren bijzonder veel gewonden en doden.” Rescuenet richtte er tegenover het paleis in hoofdstad Port au Prince een kliniek in, waar ze zich bezighielden met het verzorgen van wonden. Het heftigste wat Gerko daar meemaakte, was dat een jongen tien dagen lang vast zat onder puin. “De jongens probeerden hem los te krijgen, maar een betonijzer blokkeerde de weg. Er ging een infuus in zijn richting, zodat hij vocht tot zich kon nemen en we legden contact met hem. Zelf heb ik puin geruimd, mensen op afstand gehouden en contact onderhouden met de jongens die direct met hem bezig waren. Uiteindelijk is hij met hydraulische knippers vrijgeknipt.” “Hoe dat voelt? Jahaa, kicken! Ja, echt heel bijzonder. Mooi was ook nog dat die jongen twee dagen later al uit het ziekenhuis mocht.” Het bleek een lichtpuntje in de duisternis voor Haïti. Ook de normaal zo nuchtere Gerko heeft moeilijke momenten. “Ik heb een moment gehad dat ik inkakte en vervolgens een uur tot anderhalf heb staan janken. De aanleiding was dat er een blinde vrouw werd binnengebracht. Door de aardbeving was ze ook nog eens tot aan haar nek verlamd geraakt. Ja, dat hakte er wel even in.” Tijdens zijn missies is Gerko niet continu met God bezig, zo geeft hij aan. “Natuurlijk is het mijn diepste drijfveer om iets van de liefde van God te laten zien. Maar Hij zit niet de hele tijd in mijn gedachten ofzo. Ja, soms bad ik wel eens in de kliniek, zo van: ‘Vader, zegen dit kind alstublieft’.” Gerko is zich er wel terdege bewust van het werk dat hij doet in de rampgebieden wordt gezegend. “Het is zó’n ongelooflijke ervaring om dat te merken. Dat wij als één van de eerste NGO’s (organisatie die niet van de overheid uitgaan) aanwezig zijn in een rampgebied en helemaal up-and-running zijn... Dat je ziet dat iedereen zijn gaven en talenten tot in het uiterste inzet voor de ander... Daar zie ik echt de hand van God in.”
6
7
Portretten
Door Marten de Bruin en Annemarie van der Spoel
Love-Special
‘We kregen verkering in groep 5’
De liefde tussen twee geliefden staat deze keer centraal. Er komen stellen uit zowel Oost als West aan het woord. De interviews leverden deze keer mooie, romantische en komische verhalen op.
In Oost spraken we uitgebreid met Werner Bredemeijer over de liefde, zijn vrouw en de hele aanloop naar dit alles. Werner is 34 jaar en getrouwd met Rachel, 33 jaar. Ze zijn ouders van drie jonge kinderen, sinds juni 2012 lid van Kruispunt en wonen in Nijkerk.
‘We deden allebei jongerenwerk in onze gemeente’ In Oost ontmoetten wij Theo en Ria van der Ven, beiden 59 jaar oud. Zij zijn sinds maart 2013 lid van onze gemeente en gaan met plezier naar onze kerk. Ze vertellen dat ze ongeveer achttien jaar waren toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten. “Dat was in de kerk waar we allebei naartoe gingen op zondag. In Zwijndrecht, bij de vrije evangelische gemeente. We deden daar het jongerenwerk en leerden elkaar op die manier kennen. Vanaf die leeftijd kregen we ook al vrij snel verkering met elkaar. Na 4,5 jaar verkering zijn we getrouwd. En dat is nu al 37 jaar.”
Theo en Ria
Ze hadden allebei dezelfde kerkelijke achtergrond en zijn op een bijzondere manier ontvangen in de Kruispuntgemeente. “We vonden het heel speciaal dat op de eerste zondag dat we in Kruispunt Oost als gast aanwezig waren ds. Marco Hofland de dienst besloot met dezelfde zegenbede die wij als afscheid van de CGK in Ridderkerk in het kerkblad hadden geplaatst. We voelden ons dus al snel thuis bij Kruispunt.”
l
Rache
‘We sloegen geen weekend over’
‘We kregen oogcontact en het klikte!’
Bernard Polman (24 jaar) en zijn vriendin Berdine Bakker (20 jaar) zijn het volgende stel dat we ontmoeten. Berdine woont samen met haar broer in een appartement in Rustenburg (Amersfoort) en Bernard heeft een eigen appartementje in het centrum van Amersfoort. Bernard werkt als accountant en Berdine studeert in Utrecht interieur design.
In West maakten we kennis met Peter (53 jaar) en Fokje (45 jaar) Beukers. Zij kerken vanaf 2012 in Kruispunt en zijn sinds maart 2013 officieel lid. Op de vraag hoe ze elkaar ontmoet hebben beginnen ze beiden te lachen en zeggen; “In de kroeg!” Maar hoe is dat dan precies gegaan?
Bernard: “We ontmoetten elkaar op een BeterUit camping in Frankrijk, ongeveer 3,5 jaar geleden. We waren daar allebei op vakantie en hebben die tijd toen ongeveer twee weken met elkaar opgetrokken. Eenmaal weer in Nederland bleven we contact houden, ondanks de grote afstand. Ik woonde in Driebergen, en Berdine in het noordelijkste puntje van Groningen. Toch hebben we geen weekend overgeslagen dat we elkaar niet zagen. En sinds die tijd hebben we verkering.”
“We kregen oogcontact, raakten in gesprek en merkten dat het wel erg leuk klikte. Vanaf toen zijn we steeds meer gaan afspreken en uiteindelijk kregen we op Valentijnsdag, wat trouwens geheel toevallig was, verkering. Dat was in 1989”.
Beiden hebben van oorsprong een andere kerkelijke achtergrond, maar dit was voor hen totaal geen issue. Juist in Kruispunt voelen zij zich allebei erg op hun plek en na ongeveer een halfjaar hier te kerken worden ze binnenkort lid van onze gemeente. Welkom!
8
r en Werne
Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Werner: “Dat was in groep 3 van de basisschool. In groep 5 kregen we verkering maar het ging steeds weer aan en uit. Toen we een jaar of 17/18 waren werd het wat serieuzer en kregen we echt verkering. De eerste keer werd ik na een week de deur uitgezet, de tweede keer dat we het probeerden na een maand en de derde keer loopt nu nog steeds gelukkig”, zegt hij lachend. “Na vier jaar verkering zijn we getrouwd en nu zijn we inmiddels alweer 11 jaar verder. Ik zou alleen niemand aanraden om zo jong al te trouwen, zonder eerst op jezelf gewoond te hebben. Het is goed gegaan, maar het begin was lastig als jong stel. Dit verschilt per situatie, maar het is goed om elkaar eerst heel goed te leren kennen. Zeker als je je relatie samen met God beleeft, kunnen er fantastische dingen gebeuren. Ik zou graag nog een aanbeveling doen voor de gemeenteleden: bekijk de website marshill.com/media/ realmarriage een keer en er kunnen gave dingen ontstaan.
Bernard en Berdine
Inmiddels zijn Peter en Fokje dit jaar 22 jaar getrouwd en zijn ze de ouders van een zoon van 18 en een dochter van 17 jaar. Daarnaast woont de 14-jarige tweeling Samuel en Eli sinds 6,5 jaar bij hen thuis. Peter en Fokje zijn een gezinswoonvorm van Reinearde en ontfermen zich over Samuel en Eli. Het gezin is 8 jaar geleden verhuisd naar Vathorst en heeft zijn plek binnen Kruispunt gevonden.
Peter en Fokje
9
Fotoverslag Eerste KinderFeest Vathorst succes! Door Vincenza La Porta Kruispunt en Perspectief werkten sinds afgelopen jaar al samen in de kindermiddag (www.kindermiddag.nl) en besloten ook samen een Kinderfeest voor de wijk te organiseren: de laatste vrijdag van de kerstvakantie was het zover! Ruim 130 kinderen van 4 tot en met 10 jaar kwamen naar het feest met als thema ‘Stel je voor….’. Als je je aan elkaar voorstelt, geef je elkaar een hand. Dus na de inschrijving knutselden iedereen een handje in elkaar die op twee gordijnen op het podium werden opgehangen. Esther en Marieke probeerden op het podium ook elkaar te groeten…. maar dat leek eerst niet zo goed te gaan: ze liepen elkaar voortdurend mis. Gelukkig kwam het goed en gaf iedereen elkaar een High Five! Na het zingen van ‘Welkom, welkom iedereen’ waarin alle namen werden gegild, wonnen de meiden van de jongens in een spannende kleding-estafette en werd de grote groep opgedeeld in tien Knabbel&Babbel-groepjes. Daar deden we een kennismakingsspel, knabbelden we
10
op een snoepje, luisterden we naar het verhaal van Jezus die de kinderen zegende, baden we en werkten we in ons ‘Vriendenboekje’. Want we ontdekten niet alleen dat we nieuwe vrienden met elkaar konden worden, maar ook met Jezus! De lunchpauze was supergezellig, met een mand vol lekkers voor elke groep (wat een topvrijwilligers allemaal) en ontspannen spelen met spellen, springen in het springkussen (met dank aan Bzzzonder) of lekker loungen en lezen op de grote kussens. ’s Middags waren er twee workshoprondes. Dus iedereen kon twee dingen kiezen: Voetbaltraining, bloempotjes knutselen, tekenen/kleuren, ballonnen-vouwen, kunstjes leren op het springkussen, met hout werken, beauty&relaxen of djembéen. Afsluitend was er de catwalk. Onder het gezellige liedje ‘Je bent bijzonder oh ja, je bent een wonder ja, ja’ mocht elke groep over het podium wandelen en laten zien wat hij/zij gemaakt of gedaan had. Met het vriendenboekje, klapperhandjes als cadeautje en de uitnodiging voor de kindermiddagen en de kinderkerk in de hand ging iedereen om 15.00 uur moe naar huis.
11
Bestuur Column
Huren, kopen of bouwen? Ieder jaar is het weer spannend of we in onze huidige huurlocaties, Wellant en Houtrust, kunnen blijven. Alternatieven zijn er zeker in Vathorst, maar de kosten zijn daarvan vaak veel hoger dan de huidige locaties. Soms zelfs zo’n vijftig tot honderd procent hoger. Door het steeds intensievere en frequentere gebruik van onze huurlocaties stijgen ook de huurkosten. Daarnaast vragen de huidige locaties behoorlijk wat van ons als gemeenteleden; ze zijn niet altijd even praktisch. Daarom is er de afgelopen anderhalf jaar nagedacht over wat de mogelijkheden zijn met betrekking tot huisvesting: wat zijn de opties en welke voor- en nadelen hebben deze? Eigenlijk zijn er drie mogelijkheden: blijven in Wellant/ Houtrust; een ander pand huren/kopen of een nieuw pand laten bouwen. Wellant/Houtrust De keuze voor Wellant/Houtrust heeft als voordeel dat de kosten relatief laag zijn, afgezet tegen de huur van andere (niet beschikbare) locaties. Daarnaast bevinden deze locaties zich in Vathorst/Hooglanderveen. Daar staat tegenover dat de huur elk moment kan worden opgezegd door de verhuurder, de huurmomenten toenemen en daarmee ook de kosten, de locaties veel inspanning van gemeenteleden vergen (op- en afbouw; ook doordeweeks) en dat de ruimtebehoefte toeneemt, terwijl de locaties dit niet altijd aankunnen. Ander bestaand pand Er is onderzoek gedaan naar de mogelijkheden om in Vathorst een pand te kopen of te huren. Daaruit blijkt
12
Aan de slag, op jouw manier!
dat er op dit moment geen geschikte panden beschikbaar zijn. De logische vraag is dus: is het haalbaar om een pand te laten bouwen? We hebben drie belangrijke criteria voor het vaststellen of dat inderdaad haalbaar is: het moet betaalbaar zijn, het moet om een zichtbare plek gaan en het moet binnen Vathorst zijn. Nieuw pand bouwen? In 2013 zijn we nagegaan waar een nieuwbouwpand aan zou moeten voldoen. Dit voorjaar bekijkt de commissie samen met een architect wat er mogelijk is. Hoe zou een eigen pand er uit gaan zien en wat gaat dit dan kosten? Belangrijke vraag daarbij is of wij dat als gemeente ook kunnen betalen. Vanuit de gemeente zijn er veel positieve geluiden. Maar of we een eigen pand kunnen gaan bouwen, weten we nog niet. De komende maanden zal dat duidelijk moeten worden uit het haalbaarheidsonderzoek. Mocht er ineens een bestaand pand vrij komen dat voldoet aan onze eisen, dan zou dat ook een goede mogelijkheid kunnen zijn in plaats van nieuwbouw. Kortom: er wordt hard gewerkt om alle opties te onderzoeken. Belangrijk is dat we met elkaar tot een weloverwogen keuze komen. Hiervoor is alle energie die nu in het haalbaarheidsonderzoek wordt gestoken essentieel. Wel is het belangrijk om te beseffen dat de locatie waar we samenkomen ‘slechts’ een middel is om ons doel te bereiken. Met elkaar proberen we dan ook de vraag te beantwoorden hoe een gebouw kan helpen in het uitdragen van onze missionaire houding in de wijk. Een vraag voor ons allemaal om over na te denken….
Weet jij een goede gastpredikant? Regelmatig hebben we binnen Kruispunt een gastpredikant die voorgaat. Vanuit de gemeente komen daar wel eens vragen of opmerkingen over. Hoog tijd om een update te geven over hoe dit proces in zijn werk gaat. Onze eigen predikant Marco gaat bijna iedere week voor. Dit is verdeeld over beide locaties in oost en west. Daarnaast zien we regelmatig Ron van der Spoel als predikant. Hiermee is meer dan de helft van de diensten voorzien van een predikant. Dit betekent dus dat we daarnaast voor bijna de helft van alle diensten een externe predikant nodig hebben om de dienst te verzorgen. Daarom zijn we binnen het bestuur altijd op zoek naar geschikte gastpredikanten. Predikanten werken behoorlijk ver vooruit. Zo zien we dat de agenda voor 2014 al helemaal vast ligt en ook voor 2015 begint die steeds meer vorm te krijgen. Vooral de PKN-predikanten zijn vrij vlot met het inplannen van de preekbeurten. De CGK- en NGK-predikanten worden in het voorjaar van 2014 vastgelegd voor 2015. Zoals je leest werken we altijd minimaal een jaar vooruit. Ook zien we wel eens dat een predikant op relatief korte termijn uitvalt. Gelukkig hebben we een aantal predikanten die ons dan graag te hulp schieten. Kortom: het maken van het preekrooster is geen eenvoudige klus. Daarom is het bestuur ook blij met de inbreng van namen vanuit de gemeente en ook jij kunt daar aan meewerken. Wellicht ken je een predikant of heb je pas een predikant gehoord die past bij de visie van Kruispunt en die je daarom ook graag in je eigen gemeente eens wilt horen. Geef deze naam en eventuele motivatie dan gerust door aan een van de bestuursleden en wie weet zien we deze predikant in 2015 of 2016 voorgaan.
In mijn leven heb ik al best wat columns gelezen, maar eigenlijk nooit echt een column geschreven. Nu hebben we als bestuur afgesproken dat er voor ieder Kruispunt Magazine een column vanuit het bestuur ingestuurd zal worden. Je raadt het al: ik word dan ingeschakeld om een eerste column te schrijven. Best lastig als je dat nooit eerder hebt gedaan. Dan stel je jezelf al snel de vraag of je wel de gave hebt om een column te schrijven en hoe je beoordeelt of je de gave hebt. In onze gemeente lopen er veel wel echte schrijftoppers rond. Maar iedere keer word je opgeroepen om je gave in te zetten op de manier die bij je past, dus ik zal maar niet te veel naar anderen kijken. De beoordeling of ik de gave heb laat ik dan verder maar aan u, geachte lezer, over. Stel: jij denkt een gave te hebben. Je hebt daar een goed idee bij en je wilt je met die gave inzetten in de gemeente. Hoe pak je dat aan? Het zou natuurlijk een idee kunnen zijn om dat idee op papier te zetten en richting gemeentebestuur te sturen. Het bestuur vergadert er dan over en daar komt uit of je met je gave en je idee bezig kunt gaan. Je zou ook, net als ik nu doe, kunnen proberen of je een gave hebt en die gewoon eens in praktijk brengen. Op jouw manier, eventueel met een paar andere mensen. Het mooie van Kruispunt vind ik, dat er ruimte is voor initiatieven. Dat je aan de slag mag gaan met jouw gaven en dat je die in mag zetten om de mensen om je heen te bereiken met het evangelie van Jezus Christus. Thuis, in je buurt, op school, op je werk, langs het sportveld, noem maar op. Juist als het gaat om de mensen om ons heen, is het goed om eens na te denken over hoe je jouw gaven kunt inzetten om iets van de liefde van Jezus te laten zien. En vergeet dan niet om andere gemeenteleden te inspireren met wat je daarvoor van God ontvangt. Janno Roele
13
Over Gerard
Oosterling Gerard Geersing is 46 jaar, getrouwd met Heleen en vader van Esther (16), Daniël (13) en Benjamin (11). In het dagelijks leven werkt hij bij het research adviesbedrijf Gartner en is daar Global Client Director voor Shell. Buiten dit om is sport zijn ding. Zo fietst hij veel, doet aan indoor roeien, skeeleren en meer. Sinds 2008 is familie Geersing lid van de Kruispuntgemeente.
Over Sanneke
Sanneke Pouw is 32 jaar, getrouwd met Martijn en moeder van Milan (2,5). Ze werkt als advocate in Amersfoort. Sinds 2008 is zij lid van Kruispunt en ze zit sinds de splitsing in West. Sanneke is druk zat als moeder en advocate, maar neemt elke dinsdag de tijd om met Milan naar de Onze Lieve Vrouwetoren in het centrum te gaan om deze te bekijken en te beklimmen.
‘Ik ben voor een multifunctioneel kerkgebouw’ Door Marten de Bruin en Annemarie van der Spoel De ontmoeting tussen Sanneke en Gerard verloopt erg ongedwongen. Om op de afgesproken locatie te komen voor het gesprek moesten ze de regen trotseren, maar ze hebben het gehaald. Nadat ze zich aan elkaar hebben voorgesteld, komen ze bij de serieuze onderwerpen uit. Wat maakt Kruispunt volgens jullie tot een missionaire gemeente? Gerard: Wat ik het mooie vind aan de diensten van Kruispunt, is dat ze erg toegankelijk zijn. Zeker als we een bekende of onze eigen predikant hebben zijn de preken begrijpelijk en zou je zo iedereen mee kunnen nemen naar de dienst. Sanneke: Daar ben ik het mee eens! Het is vrij laagdrempelig. Toch is het
14
nog wel eens lastig om iemand die totaal niet kerkelijk is mee te nemen naar een dienst. Een heel mooie missionaire actie was het feest in het Kaipark afgelopen september. Op zo’n manier ontmoet je mensen uit de wijk en als je dan eenmaal contact hebt, is een dienst van Kruispunt zeker toegankelijk om hen mee naar toe te nemen. Gerard: Klopt! Het is denk ik belangrijk om de connectie met de wijk te behouden, maar het blijft zoeken naar hoe dit mogelijk is. We kunnen misschien meer aansluiten bij thema’s die binnen de wijk spelen, zoals echtscheidingen of woonlasten. Sanneke: Ja, of de handen uit de mouwen steken en een presentklus doen met elkaar. Dit laat ook naastenliefde zien, op een praktische manier. Maar inmiddels is de gemeente al
zo groot gegroeid. Hoe zien jullie dit voor je in de toekomst? Zou het misschien goed zijn om nog een keer te splitsen of liever met z’n allen in een groot gebouw te gaan zitten? Gerard: Misschien wel geen van beiden. Er zijn nog meer opties, die ook goed zouden kunnen werken om elkaar nog beter te leren kennen en die kunnen zorgen voor de aansluiting bij de wijk. Zo zou je om de week als buurt in een ‘dienst’ thuis bij elkaar kunnen komen, of een nieuwe doelgroepgemeente kunnen beginnen? En als er een kerkgebouw zou komen, dan zou ik dit graag zien als een multifunctioneel gebouw. Niet zozeer alleen als kerk. Het gebouw moet dan open en uitnodigend zijn. Sanneke: Een eigen gebouw ken ik zelf niet zo, omdat ik van oorsprong uit een evangelische gemeente kom, maar ik kan er wel de voordelen van inzien.
Wat is er volgens jullie dan precies missionair aan een vast kerkgebouw? Gerard: Door een eigen gebouw te hebben, zijn we wel zichtbaar in de wijk en we hebben een ruimte voor eigen activiteiten. Het gebouw moet passen binnen het missionair-zijn en op die manier kan het een middel zijn. Ik denk hierbij ook dat het een plek kan worden waar ook ongelovige mensen uit de wijk naartoe kunnen komen met vragen of om bijvoorbeeld een brief aan God te posten. Sanneke: Dat het op die manier een soort positieve uitvalsbasis is voor de wijk. Als we alleen een gebouw voor de kerk willen zou ik er niet achter staan. Dan is dit niet toegankelijk genoeg en past niet binnen het missionaire karakter van Kruispunt. Ook vanuit financieel perspectief moet erover nagedacht worden of
een kerkgebouw wel zo missionair is. Sanneke: Het ophalen van het geld mag wat mij betreft niet ten koste gaan van andere missionaire activiteiten. Daar moeten we wel mee oppassen. Gerard: Ik denk dat we als gemeente best alternatieven kunnen verzinnen om geld op te halen in plaats van alleen maar uit collectegeld. Ik denk dan bijvoorbeeld aan tijdelijk dubbele diensten in het Wellant houden en zo het geld dat we daarmee aan huur van Houtrust besparen, opsparen en voor het gebouw gebruiken. Of om beurten (Oost/West) een keer een zondag aan diensten overslaan en als buurten bij iemand thuis samen komen, dan heb je ook maar één locatie nodig. Jullie zijn het er beiden over eens dat een nieuw gebouw niet zou betekenen dat Oost en West weer herenigd moeten worden in één
dienst? Sanneke: Je moet niet het idee krijgen dat het een fabriek wordt, waarbij bijvoorbeeld de koffiezetters al om acht uur ’s ochtends aanwezig moeten zijn om alle kopjes klaar te zetten en drinken te verzorgen. Zo groot mag het niet worden. Gerard: Daar ben ik ook geen voorstander van. Het liefste zou ik zien dat het gebouw meerdere functies kan vervullen voor activiteiten van onze gemeente. Bijvoorbeeld een ruimte voor de Alpha-cursus inclusief kookgelegenheid en een vaste installatie voor licht en geluid voor de band, etcetera. Aan de andere kant: een traditioneel kerkgebouw blijft toch altijd wel z’n charme behouden. We kunnen altijd nog de St. Josephkerk in Hooglanderveen wit schilderen, rode dakpannen erop leggen en daar gaan kerken!
Oost me Ets west
15
Muziekcommissie Kruispunt “Muziek is een transportmiddel” Kruispunt kent nu ruim anderhalf jaar een muziekcommissie. En dat is geen overbodige luxe in een gemeente die zo divers is, zo snel groeit en waar muziek zo belangrijk is. Hoe werkt die commissie eigenlijk? En vanuit welke visie? Kruispunt Magazine legde een aantal vragen voor aan de commissieleden.
Door Leon van Steensel Het doel Hoewel Kruispunt alweer tien jaar bestaat, is de muziekcommissie dus slechts anderhalf jaar ‘jong’. Bestuursvoorzitter Janno Roele: “Omdat muziek een belangrijk onderdeel is van de eredienst is het goed om met elkaar te zoeken naar manieren die goed bij Kruispunt passen. De muziekcommissie levert een belangrijke bijdrage aan deze zoektocht in Kruispunt. Anderhalf jaar geleden hebben we een aantal mensen gevraagd om plaats te nemen in die commissie. Hen legden we de vraag voor om samen met het bestuur beleid op te stellen ten aanzien van de muziek en dat uit te voeren. Het doel was om met de muziek, als een wezenlijk en integraal onderdeel van de dienst, drie dingen te bewerkstelligen: mensen dichter bij God brengen, de geloofsbeleving versterken en God te prijzen en te eren.” Duidelijke doelen dus, zo omschreven in een zogeheten ‘beleidskaart’. De doelen hebben te maken met de kwaliteit van de muziek, de liturgie, de liedkeuze, het samenspelen, de organisatie en zelfs de techniek / het ‘beameren’ van de liedteksten. De beleving Het is duidelijk dat muziek in de eredienst serieus genomen wordt binnen Kruispunt. Voor diverse commissieleden is het zelfs een essentieel onderdeel van hun geloofsbeleving. Zoals voor Dirk Jan Koops: “Muziek in de kerkdienst is voor mij van
16
wezenlijk belang. Een goed opgebouwde liturgie, met daarin passende liederen laten mijn hart opengaan voor God. Ook de preek komt dan bij mij het meest tot zijn recht. Het samen zingen en muziek maken tot eer van onze Vader in de hemel en tot versterking van de onderlinge band zie ik als een duidelijke opdracht van God.” Rachel Scholte: “Muziek in de kerk is bedoeld om vorm te geven aan het verlangen om dichtbij God te zijn. Hem groot te maken, groter dan alles wat er op dat moment in ons hoofd zit. Daarbij is de muziek niet het doel, maar een middel om te helpen onze liefde voor God te uiten. En wat is nou mooier om dat op een plek te doen waar de Bijbel opengaat, waar we meer leren over wie God werkelijk is; de plek waar we meer passie voor Hem en Zijn offer voor ons mogen ontdekken. Hopelijk komt dit samen in de muziek en zijn we als gemeente zo onder de indruk van Zijn woord en Zijn offer voor ons, dat we vol passie dit aan Hem teruggeven in de muziek. Ieder op zijn of haar eigen unieke manier, met elkaar verbonden, puur en aanbiddend voor de levende God.” Lia Kooij: “Muziek heeft een belangrijke plaats in mijn leven. Muziek kan je raken tot in het diepst van je ziel. De melodie maar zeker ook de woorden brengen ons dichtbij God, om bij Hem te komen en te aanbidden.” Johan Dekker, pianist en namens de commissie contactpersoon voor het Kruispuntbestuur, haakt aan: “Het woord ‘liturgie’ (leitourgia in het Grieks) betekent ‘volksdienst’ waarin rijke
mensen in het oude Griekenland een publiek goed financierden, vrijwillig of verplicht. Later werd dat gebruik overgenomen door de vroege kerk en kreeg het meer het karakter van een welbewuste omschreven ceremonie. In het Nieuwe Testament wordt het gezien als ‘werk of taak’. Liturgie is dus meer dan alleen maar een paar liedjes uitzoeken en zingen. In veel kerken worden vaak nog vaste traditionele vormen gehanteerd. In onze kerk proberen we als muziekcommissie een wat ‘vrijere’ vorm te kiezen die past bij het missionaire laagdrempelige karakter. Hierom zien we in onze diensten opwekking, psalmen en gezangen naast elkaar.” Job Zwaan vertegenwoordigt binnen de commissie het geluid van de Kruispuntband vanuit een open vraag: Hoe kan de band de gemeente dragen in aanbidding? “Ik wil dat simpel houden” , zegt Job. “Door muziek laat God zich ontmoeten. Door muziek te maken, te zingen, beschikbaar te zijn voor God, kan Hij de taal van muziek met ons spreken. Als band willen we daarvoor gaan. Ook al is het soms zwaar en druk, ik probeer God te eren door muziek te maken en vooral met veel plezier.”
zijn dan ook alle muzikanten uitgenodigd. Het doel is om de musici te laten groeien in het begeleiden van de gemeente zowel in beleving, aanbidding, het geloofsaspect als het technische aspect. Het middagdeel is voor iedereen en daar wordt ingegaan op de plaats van de muziek in de dienst en de manier waarop aanbidding vorm krijgt middels muziek.” De uitnodiging Hoe sterk de beleving met muziek ook is voor de commissie en hoeveel initiatieven er ook zijn; de commissie doet haar werk voor de gemeente. En ze stelt zich daarom ook dienend op als er eigen initiatieven uit de gemeente komen. Wouter: “Sinds kort hebben we ook een eigen koor, een initiatief vanuit de gemeente, waarbij muziekcommissie en koor elkaar goed weten te vinden. Binnen elke begeleidingsvorm streven we ernaar de gemeente zo goed mogelijk te dienen en te groeien in wat we doen. Dat kunnen en willen we zelf allemaal niet bedenken. We willen jullie dan ook uitnodigen om ons feedback te geven. Alleen dan kunnen we als gemeente muzikaal verder.”
En dan is er nog Marianne Hoogendoorn. Zij werd voor de muziekcommissie gevraagd om ‘de stem’ van de gemeente te vertegenwoordigen. “Ik heb dus geen specifieke taak als muzikant, maar ‘heb’ wel iets met muziek”, zegt ze. “Het helpt mij, zowel binnen als buiten de diensten, om me dichter bij God te brengen. Het is voor mij echt een middel om God groot te maken en Zijn aanwezigheid te voelen. Zo zie ik ook mijn taak, binnen het team. Naast mijn rol als secretaresse binnen de commissie, probeer ik ‘scherp’ te zijn op het doel van muziek binnen de gemeente. Muziek is een transportmiddel; de vorm waarop de muziek wordt gebracht kan variëren, maar de inhoud (God groot maken door het gebruik van de aloude woorden uit de Bijbel) blijft altijd dezelfde.” De voorbereiding en uitvoering Johan Dekker: “Een goede voorbereiding vraagt steeds meer tijd. De samenspraak tussen muzikant en voorganger is dan ook essentieel. Hierin wordt dan ook een wat meer regisserende rol van de muzikant (pianist of bandleider) verwacht. De muzikant stemt ook af met de andere muzikanten, beameraar en techniek. Als commissie zullen wij dan ook aandacht gaan besteden aan de toerusting van de muzikanten.” Wouter de Kool (hobo en althobo in Kruispunt Classic): “Ik kijk erg uit naar de masterclass die we willen organiseren. In de ochtend
17
Films Door Ronald-Jan de Bruin
Blik op de buurt ‘De ouderen vegen de vloer met ons aan!’ In de rubriek Blik op de Buurt gunnen we u als lezer niet alleen een blik op onze eigen buurten, maar kijken we ook naar de ‘buurten om ons heen’. De jeugdkring van Frank en Daniëlle Schaeffer kijkt nadrukkelijk naar buiten. Sinds enkele maanden spelen zij spelletjes met ouderen in het St. Pieters en Blokland Gasthuis in Vathorst. Inmiddels hebben de jongeren daar nu drie keer Rummikub gespeeld op zondagmiddag en krijgt het initiatief voorzichtig een structureel karakter. Door Jannes Bijlsma “Het begon tijdens een kringavond”, herinnert Wouter Rietveld zich, een van de kringleden. “We keken een filmpje, waarin een dakloze uit New York van alles deed voor andere mensen en anderen inspireerden om iets voor een ander te doen. Toen borrelde het idee op om ook buiten onze eigen kring te gaan kijken en te zien of we iets voor onze naaste konden doen.” Al snel werd naar het St. Pieters en Blokland Gasthuis gekeken. “We raakten met hen in gesprek, maar het duurde even voordat er iets was waar behoefte aan was en waar wij goed bij pasten. Uiteindelijk werden het dus spelletjes met een stuk of acht bewoners.” Lydia verwachtte er in eerste instantie niet heel van. “Ik ging er van uit dat we gewoon wat spelletjes Rummikub zouden gaan spelen, maar dat er verder niet zoveel gesproken zou worden, maar het tegendeel werd waar. Dit zijn mensen die van een praatje houden; het zijn stuk voor stuk leuke karakters.” Wouter herkent zich wel in Lydia’s analyse.
“Deze mensen kregen ineens een legertje 18-plussers over de vloer. Dat had ze misschien wat kunnen afschrikken, maar ze bleken echt geïnteresseerd te zijn in ons. Je krijgt heel aparte gesprekken. Dit zijn mensen die de oorlog nog hebben meegemaakt. De generatiekloof is natuurlijk groot. Dus we hebben het veel over de verschillen. Maar ze blijken ook gewoon goede humor te hebben. En ze zijn heel goed in Rummikub. Ze vegen regelmatig de vloer met ons aan!” Het geloof komt tijdens de spelletjes heel sporadisch ter sprake, vertelt Lydia. “Als ze vragen waar we elkaar van kennen, dan vertellen we uiteraard over de kerk. Maar erg diepgaand zijn die gesprekken niet. Doel is toch in eerste instantie om deze mensen een gezellige middag te geven. Als we dan ook nog voorzichtig iets over het geloof kunnen vertellen, dan laten we dat niet na. Het is ongeveer net als in het ‘gewone’ leven. Als iemand op school mij bijvoorbeeld vraagt wat ik in het weekend heb gedaan en ik vertel dat ik naar de kerk ben geweest, dan komt het ter sprake. Zo gaat het bij deze ouderen ook ongeveer.”
Jaaroverzicht 2013 De Oscar-uitreiking komt er alweer aan. Welke films maken de meeste kans om in de prijzen te vallen? En welke films zijn de moeite van het bekijken waard? Onderverdeeld per genre staan hieronder een paar van de beste films die in het afgelopen jaar uitgekomen zijn. Rush - Sport (verkrijgbaar op dvd/blu-ray) Het waargebeurde verhaal over de rivaliteit tussen de onstuimige Britse Formule 1 coureur James Hunt en Niki Lauda, halverwege de jaren ‘70, die ontaardt in een spannende race in 1976 tijdens het wereldkampioenschap. Captain Phillips - Actie (nu in de bios) De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Richard Phillips, kapitein van het vrachtschip Maersk Alabama. In 2009 werd dit schip door Somalische piraten gekaapt en Phillips gaf zichzelf op als gijzelaar om zijn bemanning te redden. 12 Years a Slave - Drama (20 feb in de bios) 12 Years a Slave is gebaseerd op het verhaal van Solomon Northup, die in de 19e eeuw als vrije zwarte man met zijn gezin in New York leefde. Dan wordt Solomon ontvoerd en verkocht als slaaf in het zuiden. Hij vecht om niet alleen te overleven, maar ook zijn waardigheid te behouden. Als slaaf wordt hij geconfronteerd met de verschrikkelijke wreedheid van een slaveneigenaar en onverwachte vriendelijkheid. Gravity - Science fiction (26 feb verkrijgbaar op dvd/blu-ray) Medisch ingenieur Ryan Stone gaat samen met veteraan astronaut Matt Kowalsky op haar eerste ruimtemissie. Tijdens een routine controle slaat het noodlot toe. De shuttle wordt vernietigd en door de kille stilte realiseren zij zich dat ze ieder contact met de aarde zijn verloren en daarbij de enige kans om gered te worden. Is de enige weg terug naar huis de onwaarschijnlijke weg, dieper de ruimte in? The Hobbit: The Desolation of Smaug - Fantasy (nu in de bios) ‘The Hobbit: The Desolation of Smaug’ pikt het verhaal direct op na de gebeurtenissen in ‘An Unexpected Journey’. De dwergen, Bilbo en Gandalf zijn succesvol ontsnapt uit de Misty Mountains, en Bilbo heeft de Ring te pakken gekregen. Samen reizen ze nu verder om het dwergenkoninkrijk Erebor terug te winnen op de draak Smaug, samen met de berg goud die daar ligt.
Man of Steel - Superhelden (verkrijgbaar op dvd/blu-ray) Voordat de stervende planeet Krypton ontploft, stuurt wetenschapper Jor-El zijn enige zoon naar planeet Aarde. Jonathan en Martha Kent voeden Kal-El op en noemen hem Clark. Clark groeit op als normale jongen, maar weet dat hij anders is dan andere kinderen. Op latere leeftijd worstelt hij nog steeds met zijn identiteit, wanneer General Zod, een overlevende generaal van Krypton, de aarde aanvalt met een klein leger. Sluit Clark zich bij zijn soortgenoten aan, of zet hij zich in voor zijn nieuwe thuisplaneet? Her - Romantiek (27 feb in de bios) Theodore is een eenzame schrijver. Hij schaft een nieuw ontwikkeld besturingssysteem aan dat bedoeld is om in alle behoeften van diens gebruiker te voorzien. Tot grote verbazing van Theodore ontspint zich een romantische relatie tussen hem en het besturingssysteem. The Wolf of Wall Street - Biografie (nu in de bios) Eind jaren ´80. Jordan Belfort is een aan drugs, drank en seks verslaafde effectenmakelaar, die door fraude multimiljonair wordt. De film is een aanklacht tegen de corrupte en excessieve cultuur van Wall Street en regelmatig weet je niet of je erom moet lachen of huilen. American Hustle - Crime (nu in de bios) Irving Rosenfeld is een briljante oplichter die samen met zijn sluwe Britse partner en minnares Sydney Prosser wordt gedwongen om te werken voor de losgeslagen FBI-agent Richie DiMaso. DiMaso introduceert ze in de gevaarlijke maar betoverende wereld van de ‘power brokers’ (oplichters die mensen omkopen om op een bepaalde persoon te stemmen) en de maffia. Frozen - Animatie (nu in de bios) De bergbeklimmer Kristoff en een jong meisje genaamd Anna reizen met een stel rendieren over de besneeuwde bergtoppen en gevaarlijke kliffen. Ze zijn op zoek naar Anna’s zus Elsa, de legendarische Sneeuwkoningin, om de eeuwigdurende winter die over hun koninkrijk gevallen is te beëindigen.
19
Boeken
Muziek
Door Arie Kok
Door Leon van Steensel
Butcher’s Crossing John Williams
Het succes van de heruitgave van Stoner van de Amerikaanse schrijver John Williams was verbluffend, maar kan Butcher’s Crossing er nog overheen? Net als Stoner is het een klassiek verhaal, chronologisch opgebouwd en in een onnadrukkelijke stijl neergeschreven. Door zijn eenvoudige verteltrant neemt het verhaal je mee. Maar tegelijk is het een totaal ander boek. Butcher’s Crossing is een nederzetting in Kansas. In de tweede helft van de negentiende eeuw wordt er op de prairies gejaagd op bizons, die in grote kuddes rondtrekken. Vanuit Butcher’s Crossing vertrekken de jachtpartijen. Er is een saloon, een bordeel, een hotel, een kapper en wat tenten om in te wonen. Het echte Wilde Westen dus. In die setting zet de postkoets de twintiger William Andrews af, een gesjeesde Harvard-student die wil weten wat zijn land nog meer te bieden heeft dan de beschaafde oostkust. Meer nog wil Andrews in het westen ontdekken wat zijn ‘onveranderlijke zelf’ is. In Butcher’s Crossing wordt hij verliefd op een prostituee, en zij op hem vanwege zijn onbedorven zachte huid en edelmoedige karakter, maar op haar avances gaat hij niet in. Hij is er niet aan toe. Hij sluit zich aan bij een bizonjacht. Ze trekken met vier mannen, drie paarden en een ossenwagen naar een verre vallei in de Rocky Mountains. Onderweg komen de ontberingen, vermoeidheid, pijn, dorst en doet de groepsdynamiek zijn werk. De bizonjacht verloopt zo gunstig dat ze te lang in de bergen blijven en ingesneeuwd raken. Pas in het voorjaar kunnen ze de bergpas weer over.
Williams zet de reis, het schieten van de bizons en het landschap zeer gedetailleerd en geloofwaardig neer. Andrews is de beschaafde jongeman, met geld, moraal, maar ook met de wil om veel te leren. Veel beschouwen doet hij onderweg niet, je vraagt je af of het verhaal nog meer gaat worden dan een ruige avonturenroman. Tot het laatste deel. Dan blijkt de wereld toch anders in elkaar te zitten dan je steeds dacht. ‘Bijna zonder spijt kon hij nu toegeven dat deze passies waren voortgekomen uit ijdelheid.’ Andrews heeft de betrekkelijkheid van het zichtbare leven ingezien. Hoe moet hij verder? Terug naar huis, de ervaringen van het westen meenemend in zijn koffer? Hij blijkt in staat zijn eigen weg te gaan. Butcher’s Crossing is een klassieke zoektocht naar de zin van het leven, verpakt in een avontuurlijk verhaal. John Williams – Butcher’s Crossing. Lebowski, ISBN 9789048816743, 334 pagina’s, € 19,95.
Heilig Nijkerk en hemels Hoevelaken
20
Fred van Lieburg en John Exalto
Hemels Hoevelaken. De kerkgeschiedenis van beide plaatsen wordt verteld door geleerden van naam, Fred van Lieburg en John Exalto. Nijkerk werd internationaal bekend door de opwekkingen halverwege de achttiende eeuw. In het boek over Hoevelaken legt Exalto de nadruk op het heidense volksgeloof, dat onder kerkmensen lang bleef voortbestaan. Een boeiend boek, vooral als je in de buurt woont en de plaatsen kent.
Afgelopen jaar vierde buurgemeente Nijkerk 600 jaar stadsrechten. Dat kreeg een extra feestelijk tintje met het omkeerboek Heilig Nijkerk/
Fred van Lieburg en John Exalto – Heilig Nijkerk/ Hemels Hoevelaken. Boekencentrum, ISBN 9789023927105, 256 pagina’s, € 15,-.
(Meer recensies van Arie zijn te vinden op www.studiomomik.nl).
Zion Acoustic Sessions Hillsong United
Een verrassend tussendoortje van Hillsong United dat heel fraai uitpakt. Zo mag je deze akoestische versie van het laatste studio album ‘Zion’ wel noemen. Het werd live en zo ruw mogelijk opgenomen in een café in Sydney; met slechts enkele gitaren, een piano en veel samenzang. Het kampvuur/jeugdgroepgevoel bekruipt je snel bij de statische songs verderop in het album, maar dan heb je al wel de geweldig rollende meezinger ‘Relentless’ achter de kiezen. Om nog maar te zwijgen van het schitterende ‘Oceans (Where Feet May Fail’ met een glansrol voor zangeres Taya Smith. Wie van Hillsong United houdt met alle toeters en bellen, zal hier fiks moeten slikken, want muzikaal is het zo veel mogelijk uitgekleed. De songs zijn er verrassend genoeg niet minder om, laat staan de ervaring. Je proeft de beleving in een ‘Scandal of Grace’ en het spontane karakter van ‘Love and War’. ‘Zion Acoustic Sessions’ bewijst daarom: het zit ‘m niet in de locatie en/of de instrumenten. Echte aanbidding komt uit het hart. En dat hoor je hier.
Restart: Deluxe Luisterliedboek Edition Newsboys
Elise Mannah
Alweer een herstart? De Newsboys lanceerden met nieuwe zanger Michael Tait (ex-DC Talk) eerder al ‘Reborn’. Nu dus ‘Restart’, en dat had beter een andere titel kunnen zijn. Want hoe goed bedoeld ook in thematische zin (‘God geeft je telkens een nieuwe kans’), dekt het muzikaal niet echt de lading. Het ‘algemene’ Newsboys-geluid leende al langer invloeden van andere stijlen, zoals dance en disco. ‘Restart’ doet dat schaamtelozer dan ooit in ‘That’s How You Change The World’ en ‘Live With Abandon’.
In Kruispunt wordt uit verschillende liedbundels geput voor de diensten. Het komt dus regelmatig voor dat iemand geraakt wordt door een lied dat hij/zij niet kent, en denkt: dat smaakt naar meer! Zo verging het Elise Mannah met het Nieuwe Liedboek dat afgelopen jaar gelanceerd werd. Opgegroeid in een Evangelische / Pinksteromgeving werd ze gegrepen door de vaak poëtische teksten en het regelmatige kleinkunst karakter van de liederen. Samen met pianist Henk Doest besloot ze twintig liedjes uit het Nieuwe Liedboek op te nemen, en het resultaat is meer dan een fraaie luisterervaring. Waar de muziek uitblinkt in de eenvoud, schitteren de teksten (‘Onze Vader In De Hemel’) en komen ze soms hard binnen (‘Nu Lig Ik Wakker In De Nacht’). Wat bijzonder opvalt is de stem van Mannah, die hier voor het eerst een groter bereik lijkt te laten horen; ongetwijfeld mogelijk gemaakt door het materiaal. Er is voor gekozen om de liedjes heel kort te houden (soms slechts een minuut) en dat kan te karig overkomen.
Het gevolg is dat de Newsboys een mengelmoes lijkt te zijn geworden van een rockband, dance en pittige pop, zonder dat het echt een duidelijke keuze maakt. ‘Go Glow’, ‘Love Like I Mean It’ en ‘Fishers Of Men’ klinken stuk voor stuk alsof intensief geluisterd is naar TobyMac, om vervolgens de pit en overtuiging een paar gradaties terug te schroeven. Neemt niet weg dat de hitgevoeligheid er weer als vanouds is. De band is dit jaar headliner op de EO Jongerendag. Wie weet pakt het live dus een stuk beter uit. Oh ja; de Deluxe Edition bevat vijf bonustracks!
Wie er echter voor gaat zitten, ervaart het als het ontspannen lezen van een boek. Dan ‘voel’ je de dikte ook niet. Mooi hoor!
21
Yolt You Only Live Twice
What the vloek?! Door Mirthe van den Hee Volgens de website encyclo.nl betekent vloeken onder andere: een lelijk woord laten horen, asociale taal gebruiken, briesen, Godslasterlijk spreken, het niet bij elkaar passen van kleuren en peuteren. Peuteren? Ja, echt, peuteren ook. Peuteren als in pulken, punniken en prutsen. Of peuteren misschien meer in de zin van foeteren en futselen. Peuter jij? Of beter gezegd, vloek jij wel eens? In alle eerlijkheid wil ik vertellen dat ik het weleens doe. Niet in de grove, Godslasterende zin, maar die kleine woordjes, die er vaak bij in schieten. In mijn gedachten vormen ze donkere praatwolkjes of floepen ze uit mijn mond, als bijvoorbeeld iets voor de tiende keer niet lukt. Het zijn vaak korte, nietsvermoedende woorden, maar waarvan iedereen weet dat ze niet helemaal ‘oké’ zijn. Psychologen van onder andere de Universiteit van Groningen onderzochten in 2008 wat de meest gebruikte scheldwoorden onder studenten uit Europa zijn. De twee lijstjes waren verdeeld onder ‘Hoe schelden we mannen uit’ en ‘Hoe schelden we vrouwen uit’. De woorden kwamen mij jammer genoeg niet vreemd voor. Een zaterdagnacht in de stad in Amersfoort. Ik sta met vriendinnen ergens buiten in de rij voor een cafeetje. Links van me hoor ik mensen ruzie maken en schreeuwen, de meest nare woorden vliegen me om de oren. Jonge jongens met een hoop grof taalgebruik. Beseften ze wel wat ze zeiden? Nog eentje: ik wil oversteken bij een klein kruispunt vlakbij een winkelcentrum in Amersfoort. Ik keek waarschijnlijk niet
22
Weetjes 1. In 15 Nederlandse gemeenten geldt een vloekverbod. In Bodegraven was dit bijvoorbeeld tot 2013, andere gemeenten zijn Barneveld, Ermelo en Urk. 2. Alleen in het Nederlands en in het Ivriet (een taal van de Joden) wordt er gevloekt met erge ziektes. 3. In China vloeken ze niet binnenshuis, alleen maar buiten op straat. 4. In Scandinavische landen schelden ze met woorden over ijs, sneeuw en stormen. 5. Mensen die vloeken, zouden pijn beter kunnen verdragen. 6. 14 procent van de (aanstaande) moeders vloekt tijdens de bevalling. 7. Een toespraak wordt overtuigender en menselijker ervaren, wanneer er bepaalde krachttermen in worden gebruikt.
goed om me heen, maar wanneer ik wil oversteken, hoor ik met piepende remmen een scooter naast me stoppen. Mijn fout, natuurlijk. Ik bied mijn verontschuldigingen aan en fiets meteen weg. ‘K*twijf!’ roept de bestuurder me na, nummer drie op het lijstje ‘Hoe schelden we vrouwen uit’. Ik voelde me niet bepaald super na die aanvaring. Dat ik bijna was aangereden was tot daar aan toe, maar het deed meer met me dat ik met die woorden werd nageroepen.
YOLT staat voor You Only Live Twice en geeft aan dat er meer is na dit leven. In deze nieuwe rubriek voor jongeren willen we interessante thema’s bespreken. Heb je nog tips voor mij? Of wil je graag dat de volgende keer een bepaald onderwerp besproken wordt? Mail me dan:
[email protected], thanks!
Nederlanders schijnen sowieso goed in het gebruiken van scheld- en vloekwoorden te zijn. Volgens Quest is het typisch Nederlands om met ziektes te smijten. Piet van Sterkenburg, ex-hoofdredacteur van het Groene Boekje en de Van Dale, onderzocht het ‘vloekgedrag’ van Nederlanders en Vlamingen. “Krijg de kanker, pest, aids en tering. Het lijkt wel alsof Nederlanders denken dat ze die ziektes nooit zullen krijgen als ze een ander ermee verwensen”, zegt hij hierover. Niet bepaald iets om trots op te zijn, vind ik. Maar volgens Van Sterkenburg is schelden een belangrijk iets om je agressie mee kwijt te raken. “Beter een vloek dan een vuist naar je hoofd.” Natuurlijk, als je alleen die twee opties hebt, blijf ik ook liever lichamelijk ongedeerd. Maar je kan toch ook met andere woorden iemand laten weten dat je ergens niet mee eens bent of die persoon niet echt mag? Op de site van de EO staat ook een stuk over schelden en over het jubileum van de Bond tegen het Vloeken. Je ziet volgens de EO dat religieus getinte vloekwoorden plaats hebben gemaakt voor Engelse woorden en dat jongeren steeds meer de overtreffende trap van verwensingen gebruiken. Christenen bedenken volgens Van Sterkenburg graag alternatieven om hun boosheid en woede te kunnen uiten. Hij vindt het maar niks, maar ik denk dat het juist goed is, want je kwetst er niemand mee en je kan toch even je drift kwijt. De kunst is om jezelf een ander woord aan te leren, dat eerder grappig en lekker in de mond ligt, dan dat het grof en kwetsend overkomt. Organisatie ‘Het nieuwe vloeken’ helpt ons hier een handje mee. Zij vinden het ook jammer dat het vloeken van de laatste jaren zo veel ruwer is geworden. Daarom hebben ze alfabetische lijstjes gemaakt met verwensingen ‘uit de oude doos’. Volgens hun ‘vaak milder, spontaner en een stukje minder agressief’. Op hun site kun je nog veel meer scheldwoorden vinden, maar
hier alvast een voorproefje: - Baggermuil - Belatafeld - Chappie (spleetoog) - Doerak - Eppo - Flapoor - Flip Fluitketel - Hangebroek - Hansworst - Janjurk - Kneuter - Lorrebaal
- Muts - Oliebol - Pleeborstel - Plurk (contractie ploert & schurk) - Schavuit - Schele kakketoe - Soepkip - Treurwilg - Tuthola - Vogelverschrikker - Zak Patat - Zuurpruim
Klinkt toch al een stuk minder gemeen? Misschien moet je zelfs wel lachen als iemand je voor een Janjurk uitmaakt, want wie weet nou wat dat is? Maar goed, heel realistisch is dat niet echt. Ik weet niet of ik mijn niet-religieuze vrienden met deze woorden kan opzadelen om ervoor te zorgen dat ze niet of minder gaan vloeken. Bij veel mensen zitten sommige woorden nou eenmaal in hun systeem. Maar ik geloof wel dat je het jezelf kan afleren. En dat het belangrijk is dat je om je heen aangeeft dat je vloeken niet prettig vindt. Mensen weten bijvoorbeeld niet dat je gelovig bent of ze beseffen van zichzelf soms niet meer dat ze bepaalde woorden zeggen. Juist als jij je mening erover durft te geven, realiseren ze zich dat wat ze zeggen eigenlijk niet tof is. Ik probeer er zelf in ieder geval meer op te letten. Natuurlijk mag je je boosheid uiten, maar de wereld wordt vast een stuk gezelliger wanneer we allemaal alternatieven zoeken voor de huidige vloek- en scheldwoorden. Ik ga voor mezelf een woord zoeken die lekker in de mond ligt en die ik kan ‘gebruiken’ wanneer iets bijvoorbeeld voor de tiende keer niet lukt. Schele kakketoe zie ik niet echt zitten, maar misschien ga ik mezelf lorrebaal wel aanleren? En jij?
23
[The Next Generation] Door Wouter Rozema
Gedicht Door Ilse Dekker Als de lichten uitgaan, U schijnt over mijn donkere paden. Als mijn hart uitgaat, U laat het opnieuw verlichten met de stroming van Uw bloed. U bent het licht in mijn leven.
Agenda Tieners Ook voor de iets oudere kinderen worden er leuke dingen georganiseerd. Dit staat voor de komende tijd op de planning: • 1 februari – Jongeren Event Volleybal/Voetbal. Wie komt de eer van Kruispunt verdedigen? • Voorjaar – Meiden/Jongensevent. Hou Facebook goed in de gaten! • 14 juni – EO-Jongerendag. Zie het kader voor meer informatie.
Speurtocht Rock Steady Door Justin Bodzinga De Rock Steady Speurtocht van 10 januari was weer een succes! Na eerst lekker gegeten te hebben bij de smulpoort, waar we elk jaar weer erg vriendelijk worden ontvangen. Daar zijn we in 4 groepjes de stad door gegaan, op zoek naar de wederom goed verstopte punten. De snel donker wordende avonden en de temperatuur maakten het niet makkelijk om de punten te vinden. De munten die rondom het gemeentehuis verstopt waren, riepen nog wel wat vragen op bij de aardige beveiligingsmensen. Maar na de uitleg dat we met een speurtocht van Rock Steady! (de kerk) bezig waren, mochten we uitgebreid verder zoeken! Uiteindelijk had de groep onder leiding van Gert de meeste punten gevonden! En iedereen is met een zak snoep naar huis gegaan!
Levende voorbeelden Alle kringen hebben hun eigen jeugdkringleiders, die leuke avonden verzorgen en ons helpen als dat nodig is. Laatst is een aantal van die jeugdkringleiders naar de learning community, een leergroep geweest. Het is een soort school georganiseerd door LEF. Robert Kersloot, Kirsten van Schaik en Hetty Lommers zijn naar het weekend geweest. Ze hebben veel geleerd op het kamp. Ze keken naar voorbeelden uit de bijbel. Hoe ging Jezus bijvoorbeeld om met zijn discipelen? Hij gaf ze niet alleen les maar was ook een voorbeeld voor ze. Het was een erg interessant weekend. Ze zullen je vast met alle plezier met je vragen helpen! Tip: Wie vind jij een goed voorbeeld uit de Bijbel? En waarom? Schrijf eens drie voorbeelden uit de Bijbel op een blaadje en vergelijk ze met een vriendje of vriendinnetje.
24
We hebben nu alweer zin in volgend jaar!
EO-Jongerendag Op 14 juni staat de jaarlijkse EO-Jongerendag weer op de stoep. Alle tieners die ooit een keer mee zijn geweest weten hoe supergaaf het is. Er is van alles te doen: van optredens genieten; workshops volgen en slenteren over de grote markt buiten. Dit jaar belooft extra gaaf te worden, want onder andere Newsboys en Rend Collective treden op, christelijke bands uit Noord-Ierland en Engeland. Die optredens wil jij vast niet missen. Ieder jaar gaat er een bus vanuit Kruispunt naar de EO-Jongerendag, dus hou het goed in de gaten!
25
Kinderpagina Door Eveline Boonstra
De winter komt er aan Brrr! Je hebt vast wel gemerkt dat het weer wat kouder begint te worden. Sommige mensen vinden de winter leuk, want je kan lekker schaatsen, sneeuwballen gooien en een grote sneeuwpop maken. Misschien vinden andere mensen de winter juist helemaal niet leuk. Het is veel te koud en je glijdt snel uit op het ijs. Iedereen is verschillend. De een kan goed schaatsen, de ander kan weer goed sneeuwpoppen versieren. Bij God maakt het helemaal niet uit wie je bent en wat je goed kan; Hij is er voor iedereen. Mooi hé?
Agenda Kids In de kerk wordt van alles georganiseerd, soms zelfs zoveel dat je het overzicht een beetje kwijtraakt. Schrijf daarom deze data alvast in je agenda of in de agenda van je ouders, zodat je zeker weet dat je die dag kan! • 30 maart – Kinderkerk • 21 juni – Kinderkerk + Eindfeest Kinderkwartier & Tienerkwartier. Dit mag niemand missen! Dus neem jij al je vriendjes en vriendinnetjes mee?
Gedichtje Lieve Here Jezus, Ik vind het zo fijn, Dat U mijn Vriend wil zijn. Dat ik tegen U praten mag, Op elk moment van de dag, En dat U naast mij gaat staan Als de dingen even moeilijk gaan. Maar ook als ik wil dansen en springen En een mooi liedje voor U wil zingen U bent altijd daar! Lieve Here Jezus, Het is zo fijn Dat U mijn Vriend wil zijn!
26
Colofon Redactie Jannes Bijlsma Eveline Boonstra Marten de Bruin Ronald-Jan de Bruin Mirthe van den Hee Wouter Rozema Annemarie van der Spoel Leon van Steensel Medewerkers Justin Bodzinga Elleke van den Burg Jiska van Dorssen Arie Kok Vincenza La Porta Janno Roele Loes Scholtus Afbeeldingen Marten de Bruin Shutterstock Eigen foto’s van Gerko Boender en Vincenza La Porta. Vormgeving Ronald-Jan de Bruin Drukker Flyer Alarm Vragen of opmerkingen? Stuur een e-mail naar
[email protected] 27
Oma Ik zit aan haar bed, haar hand in de mijne Daar slaapt een moeder, mijn oma, een vrouw Gehuld in een nachtpon wacht zij op haar liefste Die beloofd had voor altijd te wachten zou De tijd ademt traag wanneer de nacht valt Als stille getuigen staan wij aan haar zij Voor wie zal ik leven, op wie zal ik wachten Ik hoor haar gedachten, ga terug in de tijd Waar woorden soms botsten, als echo’s weerkaatsten Zo gesloten, soms star en zo koud Vroeg ik mij af of zij zou begrijpen dat Niets zou kunnen maken dat ik niet van haar houd Want zij heeft mij altijd met warmte ontvangen Met open armen op mij gewacht Voorbij de zon, de maan, de sterren Neem ik haar voor altijd mee in mijn hart De nacht valt, wie stilt haar verdriet Wie houdt haar vast en zal voor haar bidden Zij noemt zijn naam als ze praat in haar slaap Zal hij haar zoeken, zal zij hem vinden Voor hen die dwalen in de woestijn Wachtend op het eeuwige licht Is niets zo bevrijdend als thuis te komen Ik vind mijn vrede en kus haar gezicht © Aimee van Sprang
Kruispunt Magazine
