Jaargang: 57
nummer: 2
februari 2015
Laat maar zien. Na zo’n prachtige happening die we een week geleden hebben gehad, het Vakantiefilmfestival, lijkt het moeilijk om nog meer nieuwe films te kunnen zien op deze “laat maar zien” avond. En dat blijkt ook zo. Er waren slechts twee films aangeboden om te vertonen. De eerste film was van Joop van Leeuwen. Zijn vakantie naar Zuid-Afrika heeft diepe indruk op hem nagelaten. Vol passie vertelde hij dat hij 6 korte films had gemaakt. 1 film hebben we mogen zien op het vakantiefilmfestival. Gelukkig heeft hij toen niet alle 6 films laten zien, want dan zou hij waarschijnlijk met alle prijzen op de loop zijn gegaan. Nu mochten we genieten van zijn tweede film “Etosha park”. Wel verontschuldigde hij zich dat er geen beelden van 5 of 6 seconden in zitten, maar lange shots. Maar ja als je op safari bent met een groep en je mag niet uit de auto dan moet je vaak wachten op de mooie momenten. Dus lijkt het wel dat de film bij voorbaat saai zal zijn om te zien. Maar dat blijkt niet het geval. Schitterend opgebouwde haarscherpe shots, we werden ademloos meegenomen op avontuur in het Etosha park.
De film van 10 minuten verveelde absoluut niet. Het was opmerkelijk dat de muziek heel mooi combineerde met de beelden. Bravo Joop. De tweede film was van Evert Hoogendoorn. Zijn film was van 2010, maar hij heeft hem sinds kort kunnen monteren. Zijn ogen zijn weer iets beter geworden waardoor hij in staat was om weer eens te monteren. Van te voren merkte hij op dat het commentaar van Hetty Brunt nu echt van Hetty is en dus niet zijn eigen stem. Het is maar dat we het weten, volgens hem kan het nu niet mis gaan met het commentaar daarop. Gelijk heeft hij. De titel van de film is “De Dordogne”. Een heerlijke film van een charmant deel van Frankrijk. Voor sommige Toverlinters een feest van herkenning omdat ze er ook geweest zijn. We kunnen alleen maar constateren dat niet alleen
Joop mooie vakantiefilms maakt maar ook Evert. Zelfs de geluidslaag is mooi gecombineerd. Het was genieten. Het tweede deel van de avond bestond uit het proberen verhalen te ontdekken om daar een speelfilm scenario uit te halen. Jan Aartman had wel 10 boekjes meegenomen met korte verhalen. Iedereen moest maar eens kijken of daar wat uit te halen viel. Nel Timmermans had ook een verhaal wat verfilmd zou kunnen worden. Meer een woord grap. Nel van de Marel vertelde over een waar gebeurd verhaal. Het ging over een man die iets ging vertellen aan een aantal kennissen. Maar hij wist niet meer wat hij zou vertellen. Daartoe haalde hij een briefje uit zijn portemonnee en las voor dat hij Alzheimer had. Na verloop van een uur zeiden twee dames, daar zouden we wat aan moeten doen hoor, het is wel zielig. Maar wat voor ziekte had hij ook alweer. Jullie voelen hem wel. Iets voor een film? Peter Dijkstra zat peinzend voor zich uit te kijken, op de vraag wat hem bezig hield zij hij, ik kijk eens naar jullie wie als acteur kan dienen. Het zal je maar gezegd worden!!!! Intussen zat uw redacteur driftig te noteren en riep naar Nel, welke ziekte had hij ook alweer? Algemene hilariteit. Vreemd hoor, wat was er mis aan die vraag? Drees Brunt is naar een voorstelling geweest van “de Vuurvogel”, normaal een balletvoorstelling van Igor Stravinsky. Maar nu werd op die muziek, beelden vertoond die opkwamen uit de gedachten van de cameraman. Hij heeft daar van genoten. Wellicht zou dat iets kunnen zijn voor ons Toverlinters om ook eens een muziekstuk uit te zoeken en daar beelden bij te verzinnen. Ik zou zeggen, stof genoeg om eens over na te denken!!!! Wie weet komt er ooit een projectie van bovenstaande ideeën.
Geluid Bernard had de eer om deze avond te verzorgen. Maar wat moet je nu vertellen. Daar heeft hij eerst eens goed over moeten nadenken. Geluid, wat doet het met onze films. Dat is de centrale vraag. Om daar antwoord op te geven heeft Bernard een flink aantal voorbeelden van films laten zien waar geluid er toe doet. Geluid kan zijn, live geluiden, muziek, voice-over, zelfs stilte. Als men een film maakt waar de geluidslaag meestal niet wordt opgemerkt dan heb je een goede geluidslaag gemaakt. Want veelal moeten de beelden de kijker boeien. En als daarbij het geluid, wat het dan ook is emotie oproept, dan doe je het goed. Het moet een smeermiddel zijn. En dat liet Bernard goed zien in de films die hij uitgekozen had. Wat doe je in de montage met live-geluiden en muziek? Vaak kan je met verschuiven van geluiden zorgen dat het geluid klopt met de filmbeelden. Je kan bijvoorbeeld een muziek laag of live geluiden onder filmbeelden zetten en met inserts zorgen dat beelden lip synchroon zijn. Niek liet ook een film zien waar beelden en geluid prachtig waren gecombineerd. Die film heet: Le fromage Salers de la famille Rouchy. Na deze sessie liet Bernard ons kennis maken met verschillende soorten microfoons, om dit goed tot uitdrukking te laten komen mocht Arie, ( die volgens Bernard zo goed kan kletsen, om maar een net woord te gebruiken,) achter verschillende soorten microfoons plaatsnemen en wat vertellen, terwijl alle aanwezigen ook gewoon met elkaar hardop mochten praten. Het ging hem goed af, moet ik zeggen. Frappant was dat hoe dichter de microfoon bij Arie stond hoe minder bijgeluiden je hoorde en hoe helderder Arie zijn stem overkwam. Om geruis, vooral wind geruis tegen te gaan zijn er allerhande windjammers te koop die ook die storende geluiden tegen gaan. Bernard, prima gedaan, lekker gecombineerd met films en techniek. Rob de Weger.
Clubfestival 15 februari 2015 Wat een dag. Prachtig weer buiten, maar dat deed geen afbreuk aan het aantal bezoekers. Vanaf 09.45 uur begon het te stromen. Zo rond 10.15 uur was bijna iedereen binnen en al koffiedrinkend en keuvelend togen we tegen 10.30 uur naar de filmzaal. Wat was het daar nog koud! Dat werd ook nog eens voelbaar door de eerste film van blok 1, van Ben Roete, die ons mee in de trein nam naar hoog gelegen sferen in Zwitserland waar volop sneeuw aanwezig was. Gelukkig was het bij het tweede blok minder koud. Er waren maar liefst 19 films, verdeeld in 4 blokken. Elk blok iets meer dan 60 minuten kijkplezier. Na elk blok een pauze. Het werd als prettig ervaren dat de jury van te voren de films al had beoordeeld en nu na elke film het jury rapport direct kon worden voorgelezen. Blok 1 Rail ‘m up. Sigarenman.
Ben Roete. Martha de Keizer
Brood van Boven 2
Rob de Weger
Bevlogen beleving
Niek van Oostenbrugge Evert Hasselaar
Tuinreservaat
Blok 2. Savenne Bodegraven 2013-2014
Björn van Houte Bernard Vink
Brood van Boven 1
Ben Kleinjan
De invasie
Evert Hasselaar
Een kosterlijke Ontdekking
Wim van Wijk
Drijvende kracht
Nol Driessen
Blok 3. Restauratie van het orgel
Rob de Weger
HT 2014 De één zijn dood is de ander zijn brood De Erfenis
Bernard Vink Koos Bakker
Vakantiefilm over een boeiende treinreis. Een filmportret van de laatste man uit vele generaties sigaren en tabakshandel. Een zwerver leeft van het brood van vogels, maar wat als de crisis toeslaat? Een bijzonder mens heeft binnen zijn museumcafé op een bevlogen manier zijn eigen wereld geschapen. Het gaat om de beleving. De eigen tuin is een kleine wildernis en de natuurfotograaf ligt Vanachter zijn krant en venster op de loer. Verwondering over wat eet, beweegt en groeit. Een impressie van de omgeving van een hotel. Een impressie van het ontstaan en het huidige leven in Bodegraven. Naast een afvalbedrijf, op een braakliggend terrein staat een hutje. In dat hutje woont een zwerver. Hij wordt in leven gehouden door meeuwen die zich bij het afvalbedrijf regelmatig voeden aan het stokbrood en andere etenswaren. 40.000 mensen langs de weg, moedigen 40.000 mensen in een optocht aan. Is het een invasie, een protestmars of …. Een koster van de St.Janskerk ontdekt in Engeland een foto van een schilderij van een kerkinterieur uit 1662. Zijn St.Janskerk in Gouda. Met een laaiend enthousiasme en fysieke inspanning houden hobbyisten oude glorie in stand. Een ingrijpende restauratie van een orgel onder monumentenzorg. Restaurateurs vertellen tijdens de restauratie wat en waarom ze belangrijke onderdelen zo grondig repareren. Inspanning en beleving van een roei race. Reportage van het kappen van een boom.
Piet de Haan en Niek van Oostenbrugge
Een oude dame overlijdt en laat een erfenis na. Ze heeft geen kinderen; alleen één ver familielid die nooit naar haar heeft omgezien. Haar materiële en intellectuele nalatenschap dient te worden beschermd, niemand zal daar van mogen profiteren.
Blok 4. Een stoet is een stoet
Niek van Oostenbrugge
Camelius Bactrianus
Arie Heerkens
Op bezoek bij de Himba’s Briljant geslepen
Joop van Leeuwen Toverlintgroep
In België vinden er nog steeds regelmatig processies plaats.Wat is het verschil er tussen en beleven we dat ook zo? Een documentaire over de eerste kamelenmelkerij in Nederland. Een impressie van een stukje uit het leven van de Himba’s Wanneer een jonge man door een charmante jonge vrouw wordt verleid, gaan bij hem de remmen los.
Het waren stuk voor stuk mooie films, maar ja de jury dacht er soms iets anders over. Ze formuleerden het netjes hoor. Volgens de jury kwam bij een aantal films het verhaal enigszins ongeloofwaardig over. Dus kan men daar uit opmaken dat ze niet werden toegelaten tot het regiofestival? Ook weer niet waar!! Maar het commentaar van de kijkers was er niet minder om, overigens met veel hilariteit. Was men het eens met wat de jury concludeerde? Ach, waar of niet waar, een jury doet het nooit goed. Maar als er geen jury was zou het een wildgroei worden van films. Desalniettemin onze waardering voor de juryleden Filip Sleurink, Robert Smit en Emile de Gruijter. Tenslotte hebben ze een hele dag moeten besteden om de 19 films te bekijken en te voorzien van commentaar. Heel hartelijk bedankt jury.
Ook hulde en een blijk van waardering voor Koos, die voor een vlekkeloos verloop van de projectie heeft gezorgd. Piet keek kritisch toe of Koos het wel goed deed. En nu de uitslag: Arie vertelde ons hoe de punten verdeling plaatsvindt. Films met minder dan 204 punten worden niet toegelaten tot het regiofestival. Films met 205 tot 225 punten dienen eerst door de selectiecommissie te worden beoordeeld om toegelaten te worden tot het regiofestival. Films met jurypunten vanaf 225 en hoger gaan direct door naar het regiofestival. De volgende 3 films gaan direct door: 1. Briljant geslepen: kreeg 236 punten en de 1e prijs op ons festival. Drees als bedenker van dit verhaal was maar wat blij met deze eerste prijs.
2. Camelius Bactrianus kreeg 229 punten en de 2e prijs op ons festival. Arie rijkte hem nu eens niet uit omdat hij zelf de maker van de film is.
3. De erfenis, van filmmakers Piet en Niek, kreeg 226 punten en de 3e prijs op ons festival.
Tot onze verbazing gaan er ook nog eens 4 films door naar de selectiecommissie ter beoordeling om mee te mogen gaan naar het regiofestival. Commentaar: “ Een beetje ongeloofwaardig “. - Bevlogen beleving kreeg 215 punten. - Sigarenman kreeg 213 punten. - Restauratie van het orgel kreeg 211 punten. - HT 2014 kreeg 210 punten. En dan nu voor ons zelf de echt belangrijkste prijzen! De Mat Gerritsen Prijs voor de meest emotievolle film! Niet beoordeeld door ons, maar door de jury. Martha de Keijzer heeft met haar film de “Sigarenman” deze eervolle prijs in de wacht gesleept. Martha is er heel blij mee, zelfs ontroerd dat zij die prijs krijgt, temeer daar deze film in de beginfase is ontstaan uit de samenwerking met Mat. Hij krijgt gedurende 1 jaar een bijzondere plek in haar huis.
De Zaalprijs, ofwel de Jan Aartman Prijs, is beoordeeld door het publiek van deze dag, en er is met overgrote meerderheid gekozen voor de film “Briljant geslepen”. Een terechte erkenning. Filmmaker Niek kreeg hem uitgereikt.
Dat er daarna nog een heel gezellig samenzijn was met een buffet kan natuurlijk niet missen. Tot slot van deze fantastisch geslaagde dag wil ik namens alle aanwezigen, zeker ook alle mensen bedanken die ons hebben voorzien van een drankje en een hapje en die waarschijnlijk nog tot in de late uurtjes opgezadeld zijn geweest met de naweeën. Geweldig mensen. Een compliment waardig. Rob de Weger.
ClubFilmFestival 15 februari 2015 (CFF) (Ingekomen stuk van onze voorzitter) Beste filmmakers, dat kan je toch wel zeggen na zo’n zondag die we net achter de rug hebben. Negentien films, bijna 50 bezoekers waaronder gasten van de leden, zorgden voor een goede sfeer, een goed kijkplezier, mooie afwisseling van films, een flinke inbreng en hulp van heel wat leden. Het systeem om de jury zijn werk eerder te laten doen beviel goed. Korte pauzes tussen de films waarin het juryrapport werd voorgelezen gaf een lekker ritme aan het kijken. De iets langere pauzes dan gewoonlijk tussen de projectieblokken maakte het ontspannen. Iedereen had ruim tijd voor een gesprek en was het kopje of glas leeg, wanneer het nieuwe projectieblok moest beginnen. Na de vloed aan films was het een goede opbrengst aan nominaties. Drie films gaan naar de regio zonder ingreep van de regioselectiecommissie (vanaf 225 punten) en 4 films gaan wel naar de regio via de selectiecommissie (Films met een beoordeling van 205 t/m 224 punten). Weer spannend, komen ze erdoor of niet? Naar aanleiding van een aantal zaken meende het bestuur dat het goed zou zijn daar 1 film aan toe te voegen en dat is de film Brood van boven met 204 punten door Rob de Weger gemonteerd. Nog meer spanning dus.
Het is een luide wens van me geweest om een dergelijk CFF weer te hebben en dat het zo goed is gegaan stemt tot hoge tevredenheid. Niet te vergeten alle leden die hun inzet hebben gegeven aan de bar, de lunch, het buffet, de inkoop, het opruimen etc. Niet te vergeten dat we een perfecte projectie hebben gehad die de films met hun oorspronkelijke kwaliteit van beeld lieten zien. Arie Heerkens
Joop Keus, lid van de HAF op bezoek Joop vertelt ons eerst in het kort zijn filmgeschiedenis. De meeste films van hem zijn met klassieke componisten van muziek voorzien. Hij heeft voor deze avond een presentatie schema opgesteld bestaande uit 3 blokken van elk 3 films. De films in elk blok worden achter elkaar gedraaid en worden daarna van commentaar voorzien door onze leden. Joop stelt het zeer op prijs om te horen hoe wij als filmmakers tegenover zijn films staan.
In het eerste blok gaat zijn eerste film over zijn woonplaats Waddinxveen. Daarna over Een kijk op het Groene Hart om kinderen van een basisschool kennis te laten maken met dit mooie stukje Nederland. Als laatste een snelle blik op dynamisch Den Haag. Het zijn verrassende en mooie beelden maar voor kinderen is de film over het Groene Hart film wat te veel van het goede. Er zijn uiteindelijk 3 filmpjes in 1 film samengebundeld. Ook de muziek is aan de zware kant, het zou wat frivoler kunnen zijn. Maar ja de maker bepaalt ten slotte de keuze van muziek en niet wij als kijkers. Het tweede blok gaat over “de Herfst” , “de Winter” en een door hem gemaakt experiment getiteld “Rapsody in Green”. De drie films zijn gemonteerd op muziek van Beethoven, Mahler en Gerswhin. Hierin is de muziek leidend en de beelden aan toegevoegd. Eigenlijk zou dat andersom moeten zijn. Overigens prachtige opnames, maar ook dit keer is de muziek wat zwaar. Het derde blok bestaat uit 2 films, “Vlaggetjesdag in Scheveningen” en “Een ogenblik alstublieft.” Zoals iedereen weet, ook wij als Toverlinters, geeft het maken van opnames in een groep problemen met communicatie ter plekke, kleurverschillen door diverse camera’s, waardoor Vlaggetjesdag wat chaotisch is neergezet. Neemt niet weg dat men een indruk krijgt wat zo’n feest inhoudt. De film “Een ogenblijk alstublieft” is een wel heel bijzondere film over, wat is tijd. Mooi neergezet, het verhaal maakt de film. Een mooi slot van deze avond waar wij als Toverlinters, ondanks veranderende inzichten, veel waardering hebben voor Joop, die ons een boeiende avond heeft bezorgd. Tot slot vertelt Joop dat hij een film heeft gemaakt over een bombardement in Den Haag in de tweede wereldoorlog, waarbij de Engelsen bij vergissing een complete wijk plat bombardeerden. Deze film duurt 50 minuten en die wil hij graag een keer laten zien. Afgesproken wordt dat we in de vakantietijd daar een avond voor inpassen. Rob de Weger.
Hans Groenendijk presenteert het 48 Hour Project Rotterdam Hans Groenendijk is uiteindelijk professional in de filmwereld geworden. Dit pas na een periode van studie communicatie, omdat hij voor filmacademie telkens werd uitgeloot.Op een bepaald moment kon hij bij een klein plaatselijke TV. station in Rotterdam terecht. Na 1,5 jaar heeft hij ontslag genomen en een eigen bedrijf opgericht. Dit bedrijf heeft hij genoemd G.G.P. ofwel Groener Gras producties. Aanvankelijk alleen, maar inmiddels met 5 man werkzaam. Uiteraard laat hij ons kennismaken met zijn bedrijf d.m.v. introductie filmpjes en bedrijfsfilmpjes. Zijn studie communicatie komt hem goed te pas.
En dat konden we merken. Een vlotte babbel en veel netwerken levert hem veel werk op. Hierover vertelt hij met passie. De films die hij liet zien zijn vooral flitsend. Naast deze flitsende films heeft hij nog een poot toegevoegd aan zijn bedrijf, EDUdrama.nl. Met deze poot maakt hij educatieve drama filmpjes. Hiervan liet hij een film zien, gemaakt voor een schoonmaakbedrijf over veiligheid en ziekteverzuim. Hoe communicatie binnen het bedrijf met personeel kan verlopen zonder spanning. Na een korte pauze vertelt Hans dat hij samen met een collega in Rotterdam een 48 uur project is opgestart. Dit komt overeen met het project in Nijmegen waar Bjorn ons al eens iets over verteld heeft en heeft laten zien. Hans is de organisator in Rotterdam en liet ons de making of zien van twee projecten in 2014. De bedoeling van dit soort projecten is om binnen 48 uur een complete film te maken. Vooraf weet men alleen dat men drie elementen krijgt die in de film moeten voorkomen, pas aan het begin van het project krijgt men te horen welk thema de film bevat. Bijvoorbeeld: drama, thriller, humor enz. Na de making of werd ook de winnende film vertoond. Normaal mag een film niet langer zijn dan maximaal 7 minuten en niet korter dan 4 minuten. Al met al een prima avond met helaas weinig Toverlinters. Zou dat komen door de griep virus? Of iets anders? In ieder geval voor de aanwezigen een mooie avond met films die wij herkennen en soms ook wel willen maken, maar toch voor ons iets te flitsend. Rob de Weger
Nieuws uit de videotheek Recent zijn de films uit 2014 toegevoegd aan de videotheek en is de gehele index weer op de website bijgewerkt. Zo zijn de films uit het clubfestival 2014 nu ook voor de leden, die dit allemaal gemist hebben, beschikbaar. Niets voor Giny, Retourtje Mannheim ( Bernard Vink) en Leven in een roedel ( Ben van Eijk) waren toen de prijswinnaars. Maar ook de Groene Huisvesters van Evert, Babette die voor Arie de marathon ging lopen plus de film van Freiija met haar verhaal over de tango uit Buenos Aires. Nog meer vakantieplezier van Peter Dijkstra is op dvd’s verzameld. Daarnaast zijn van het 50e jubileumjaar alle gemaakte interviews van Piet Mook, Mat Gerritsen en Frans Favre bij elkaar gezet. Tot slot hebben de Boekenspots uit 2006 een plek gekregen. Dit is dit de opbrengst uit 2014. De dvd’s 88 t/m 95 zijn via Jan Aartman uit de videotheek te lenen. We verwijzen je naar onze eigen plek op de Toverlint-website. De DAT-commissie.